Zoals veel illustratoren heb ook ik een voorliefde voor prentenboeken. Het illustreren van een prentenboek staat hoog op mijn werk-bucketlist (die ik ook binnenkort hier op de blog ga publiceren, dus stay tuned), maar van alleen al naar prentenboeken kijken kan ik echt intens gelukkig worden. Heel veel prentenboeken koop ik niet; als het om cadeautjes voor mezelf gaat ben ik de grootste krent die er bestaat. En zo sta ik regelmatig (John heeft een ietwat ongezonde liefde voor boeken waardoor we veel tijd in boekwinkels doorbrengen) te kwijlen op de kinderboekenafdeling om vervolgens met lege handen naar huis te gaan.

Een paar weken geleden kreeg ik van John het boek ‘Bij de neus genomen’: het grootste kwijl-onderwerp van de afgelopen maanden. Man o man, wat is dat een mooi boek. Want ondanks dat er gek op ben, zijn prentenboeken in Nederland vaak wel een beetje ‘veilig’. Veel dezelfde soort karakters, veel aquarel, veel vrij ‘standaard’ kleurenpaletten. ‘Bij de neus genomen’ is geen van dit alles. Het is een 3D boek op twee verschillende manieren: er is gebruik gemaakt van stansen waardoor elke pagina naargelang je verder in het boek komt meer papier bevat dan de vorige en het hele boek is gevuld met papieren illustraties die zijn gefotografeerd. Als je mijn werk een beetje kent dan snap je dat ik van dat laatste helemaal wild word. Het verhaal is ook nog eens super leuk (iets met hoe een olifant aan zijn slurf komt, maar ik ga niet spoileren) en wat heeft Loes prachtig werk geleverd met haar characters. Om super gelukkig van te worden dus.

Ondertussen heb ik alweer een nieuw kwijl-object; Tangramkat. Die heb ik zelf dus nog niet (hij staat op mijn feestdagen-verlanglijstje), maar als je in de boekwinkel bent moet je hem écht even bekijken!

Zoals je begrijpt heb ik nog veel meer leuks in de kast staan en het lijkt mij leuk hier vaker aandacht aan te besteden op mijn blog. Immers vertel ik op dit blog over waar ik mee bezig ben en wat me inspireert. Zien jullie dat zitten? Laat het me weten in de comments.