De afgelopen maanden heb ik het vreselijk (wat zeg ik, verschrikkelijk!) druk gehad met mijn afstudeerwerk en andere leuke projecten zoals Work/Life3. Dit heeft zo veel van mijn tijd opgeslokt dat er geen tijd meer was voor leuke dingen. Geen leuke dingen. Nooit. Ik heb veel te lang vastgeplakt gezeten aan mijn werkplek, ik was de afgelopen weken niet te genieten en ik heb verschillende stress-gerelateerde huilbuien doorstaan. Niet zo fraai.
Dit was het moment dat vriend-lief zei: ‘Nu is het genoeg! We gaan er een paar dagen tussenuit!’. Dit was een bevel. En ondanks dat ik wist dat ik er echt even uit moest, was mijn eerste reactie; ‘Ik heb geen tijd om weg te gaan!’ Moet. Doorwerken. Er liggen deadlines op de loer.
Uiteindelijk heeft het vriendje gewonnen en dus zijn we de afgelopen paar dagen in Londen geweest. Het was de beste (nieuwe creatieve energie en inspiratie opgedaan en ik ben helemaal klaar om direct door te stomen naar het afstuderen in juni) en de slechtste (5 dagen zonder iets te doen! Hoe haal ik die ‘verloren’ tijd ooit in?!) beslissing ooit.
En uiteraard, aangezien ik een lichtelijke work-a-holic ben, kon ik het niet laten een kleine ‘Londen lama invasie’ te maken.
These past few months I have been really busy working on my graduation projects and other fun things like Work/Life3. This has kept me so busy that it was all work and no play. No play. Ever. I have been glued to my desk for way too long, my mood was reaching a low-point and I believe I spent several hours crying because of stress. Not very pretty.
That was the moment my man had enough. He said we were leaving town for a few days. That was an order. Although I knew I needed to get away, I was hesitant at first; I didn’t have time to leave! Have. To. Keep. Working. Deadlines coming up!
But in the end, he won, and so this past week we made a little trip to London. It was the best (new creative energy, inspirational input and ready to give my best until graduation this june) and worst (5 days without working! How am I ever going to make up for this time?!) decision ever.
And of course, as I am kind of a work-a-holic, I couldn’t resist the temptation of creating a little London Llama invasion:
