Column: Over experimenteren // Recap: On experimenting

Recap_experimenting_1Één van mijn docenten op de kunstacademie vertelde me altijd hoe ik ‘het experimenteren zoals we dat op de academie deden nog zou gaan missen als ik eenmaal was afgestudeerd’. Wanneer hij dat tegen mij zei dacht ik altijd : JA DOEI!
Want ik had een enorme hekel aan experimenteren. Ik haatte het vanuit de grond van mijn hart. Ik wilde niet proberen om met mijn ‘verkeerde’ hand te schilderen. Ik wilde geen inktvlekken maken en er dan armen en benen aan tekenen om tot een karakter te komen. Ik hield niet van zoveel mogelijk materialen uitproberen. Ik vond het vreselijk om dezelfde jas op vijftig verschillende manieren te tekenen. Ik wilde gewoon doen waar ik goed in was: een eindproduct maken. Ik had altijd een doel voor ogen. Op de dag dat we een opdracht kregen had ik het eindproduct al bedacht en ik zocht naar de kortste weg om daar te komen.
Experimenteren en ik waren niet de beste vrienden.

One of my teachers in art school used to always tell me how I would ‘really miss the experimenting we had to do while in school once I would get out of there’. When he said that to me, I remember always thinking: YEAH RIGHT!
Because I despised experimenting. I hated it from the bottom of my heart. I didn’t want to try painting with my ‘wrong’ hand. I didn’t want to make ink stains and then make characters out of them. I didn’t like experimenting with different art materials. I absolutely hated drawing the same coat in fifty different ways. I just wanted to do what I did best. I always had my goal clear. I always had my final product visible in my head the day we got an assigment and I wanted to take the shortest road possible to get there.
Experimenting and I did not get along very well.
Now that my time in art school is long gone, I’m kind of starting to understand what my teacher was talking about. Because now that I’ve got my own ‘signature’ as an illustrator, it’s hard to find the time to try different things. If people ask you to do a project, they ask you because they like your style and they want something in the style that is yours.
Don’t get me wrong: I still very much like my personal ‘signature’. Even though it might be a little ‘strange’ at times. But there’s just not much time or room for experimenting nowadays.
So I’m about to say something that I would never expect to hear coming from my mouth: I kinda do miss the experimenting. I miss going into the woods, collecting things and making ‘something’ out of it once I come home. I miss hand-embroidering quotes. I miss illustrating with my sewing machine. Although all these techniques might not be the best ones to complete commissioned projects with, I am perplexed by how much I miss the ‘letting go’. The experimenting made me (without me knowing it of course) explore corners of myself I did not know existed. And not to forget: these experiments made me find the ‘signature’ I have now.

Recap_experimenting_2

Nu mijn tijd op de academie er inmiddels echt wel lang en breed op zit begin ik eindelijk een beetje te begrijpen waar mijn docent het over had. Want nu ik eenmaal mijn eigen ‘handschrift’ heb als illustrator blijkt het soms moeilijk daar van af te wijken. Wanneer je gevraagd wordt voor een project, dan word je gevraagd om de stijl die jou typeert. En dus wil men (heel begrijpelijk overigens) iets in die stijl.
Begrijp me niet verkeerd: ik ben nog steeds erg blij met mijn eigen ‘handschrift’. Hoewel het soms nog wel eens als een beetje ‘raar’ wordt beschouwd, maar daar trek ik me lekker niks van aan. Toch is er vandaag de dag gewoon weinig tijd en ruimte om te experimenteren.

Dus nu ga ik iets zeggen waarvan ik nooit had gedacht het uit mijn eigen mond te horen: ik mis dat experimenteren eigenlijk best wel. Ik mis het om het bos in te gaan, willekeurige items te verzamelen en er thuis ‘iets’ van te maken. Ik mis het met de hand borduren van citaten. Ik mis het illustreren met mijn naaimachine. En hoewel al deze technieken misschien niet de beste zijn om een ‘echt’ project mee te volbrengen; ik sta er wel van te kijken hoeveel ik het ‘loslaten’ mis. Het experimenteren zorgde ervoor (zonder dat ik me er bewust van was natuurlijk) dat ik uithoeken van mezelf leerde kennen waarvan ik niet wist dat ze bestonden. En misschien wel het allerbelangrijkste: die experimenten zorgden ervoor dat mijn huidige ‘handschrift’ is zoals het is.
Een tijdje geleden las ik op Anoucks schoolblog over een boek dat ‘How to be an explorer of the world’ heet. Ik weet dat ik dacht dat het me een super leuk boek leek en vervolgens vergat ik het helemaal. Vorige week kwam ik het tegen in een boekwinkel. Ik bladerde er een beetje doorheen en ik kwam tot de conclusie dat dat boek de kunstacademie op papier is. Of in ieder geval het experiment-onderdeel van de kunstacademie. Dus mij kerstcadeau voor mezelf dit jaar wordt denk ik dit boek. Zodat ik weer tijd maak om (bijvoorbeeld wekelijks) weer eens te experimenteren. Om weer eens gewoon ‘los te laten’, hoekjes binnen mezelf te bezoeken en maar te zien waar het schip strandt (dat laatste vind ik best eng, aangezien ik een natuurtalent-control-freak ben). Want een mens is nooit te oud om te leren.
P.S.: Ja, de afbeeldingen bij dit artikel zijn allemaal kunstacademie-experimenten van mij. Het één beter geslaagd dan het ander, dat wel.

A while ago, I read an article on Anoucks school blog, about a book called ‘How to be an explorer of the world’. I liked the idea of it and then forgot about it completely. Until I saw it in a book store last week. I browsed through it for a while and then came to the conclusion that this book was art school on paper. Or the experimenting of art school at least. So my christmas gift to myself this year might well be this book. So I can take some time to experiment every week or so. Just to ‘let go’ and start searching for those hidden corners within myself again. Because a person is never too old to learn.
P.S.: Yes, the images in this post are all experiments of mine. Some better than others, but explorations none the less.

Recap_experimenting_3

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Hi there! This is me: Vera Bertens. Freelance Imagery Inventor from The Netherlands. I live and work in my New England style home that is mostly pink from the inside. In my colorful, mid-century inspired studio I make illustrations, design products and create digital content for my own brand (franje design) as well as other clients, brands and companies.

Read more about Vera >>

@verabertens
Subscribe here (Dutch only)
Logo_FranjeDesign_Footer-1.png

KvK 17260101 / © franje design 2009-2024 / All rights reserved
Privacyverklaring / Privacy Policy / Disclaimer 

(Dutch only)

Niet zomaar een nieuwsbrief! Iedere maand krijg jij de leukste roundup van alles wat er in en rond mijn bedrijf gebeurd is rechtstreeks in je mailbox. Maar je vindt ook regelmatig gratis downloads, speciale lezerkortingen en achter-de-schermen materiaal in mijn nieuwsbrief. Schrijf je hieronder in: