Ik had gedacht dat ik nu zo ongeveer wel precies zou weten hoe mijn leven eruit zou moeten zien en dat ik genoeg illustratie-opdrachten zou hebben om van te kunnen leven. Hoewel ik geen echte bijbaan heb en voldoende projecten omhanden heb zit ik financieel nog steeds krap. En ik begin denk ik maar niet over hoe mijn leven eruit zou moeten zien want als ik eerlijk ben heb ik nog geen idee. Toen dit eerste jaar als net-afgestudeerde-illustrator begon dacht ik dat ik alle tijd van de wereld had. Nu dat eerste jaar voorbij is denk ik dat er nog wel één nodig heb. Of misschien wel twee.

Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar de afgelopen weken denk ik veel terug aan de tijd dat ik nog aan mijn afstudeerprojecten werkte. Toentertijd kon ik niet wachten tot ik er klaar mee was; ik kon niet wachten om mijn carrière te beginnen. Nu ik terugkijk merk ik dat ik best een beetje nostalgisch ben naar het hele afstudeerproces. Ik mis de ‘field-trips’ die ik met John maakte om dingen te fotograferen voor mijn Adolf project. Ik mis het Textiellab in het Textielmuseum, waar ik illustraties voor mijn Once Upon a Thing project liet borduren.

Maar bovenal mis ik de zorgeloosheid. Begrijp me niet verkeerd: tijdens mijn afstuderen heb ik stress-niveaus ervaren die daarna niet meer geëvenaard zijn (ik heb zelfs, zonder gein, behoorlijke hoeveelheden haar verloren door de stress), maar ik had nog steeds de veilige haven die kunstacademie heet. Ik had mijn studiefinanciering, ik wist wat ik moest doen om mijn afstudeerprojecten af te krijgen en ik had een heel leven als illustrator voor me liggen.

Maar de waarheid is dat dat leven soms best een beetje eng kan zijn. Het is een leven van (financiële) onzekerheden, van niet altijd weten waar ik precies heen ga (hoewel mijn doelen glashelder zijn voor mij) of hoe mijn toekomst eruit gaat zien.

Maar dit leven is er vooral één van vrijheid. Van doen wat ik het liefste doe. En jeetje, wat houd ik van mijn leven. En ik kijk er naar uit om nog twee of drie of misschien wel tien jaar te spenderen aan het uitzoeken hoe het eruit moet zien. Sterker nog, eigenlijk vind ik het wel prima als ik daar nooit helemaal achter kom. Want eigenlijk zijn de onverwachte dingen de beste dingen die het leven te bieden heeft.

I can’t believe I’m already saying this, but I guess it really is true: last week, it was exactly one year ago that I graduated art school. Back then, I had BIG plans for myself (and I still do) and I had planned that I would have my career up and running by now. Well, part of that worked out really well, and part of it didn’t. Because what I’ve learned most over the past year is that time and patience are the most important things there are and unfortunately, those are not for sale.

I thought by now I would have my life all figured out and have enough illustration-projects to make myself a living. Although I don’t have a daytime job and I do have several projects on hand, money is still tight. And don’t even get me started on the ‘figure out my life’-thing, because I haven’t. When this first year as a post-graduate started, I thought I had all the time in the world. Now that the year is over I think I might need another year to figure it all out. Or maybe two.

I never thought I would say this, but these past weeks I’ve been thinking a lot about when I was still working on my graduation projects. Back then I could not wait to be done with it; I couldn’t wait to get my career started. Looking back now, I notice that I’m getting pretty nostalgic about the whole graduation process. I miss the field trips I used to make with John to photograph things for my Adolf project. I miss going to the Textile-lab at the museum of textiles to have illustrations for my Once Upon a Thing project embroidered.

But most of all, I miss being worry-free. Don’t get me wrong; I had the biggest amount of stress during the process of graduating (I even lost severe amounts of hair due to stress, no kidding), but I was still in the safe haven called art school. I had my college fund, knew what I had to do to get my projects done, and had a whole life as an illustrator ahead of me.
But the truth is, said life can be pretty scary. It’s a life of (financial) insecurities, of not always knowing where I’m headed (although my goals are crystal clear to me) or what my future is going to look like.

But most of all it’s a life of freedom. Of doing what I love. And boy, do I love my life. And I would love spending another two, three or maybe even ten years to figure it all out. In fact, I’m even fine with it if I never figure it out at all. Because in truth, the unexpected things are the best things life has to offer.
Ik kan bijna niet geloven dat ik dit zeg maar dat maakt het niet minder waar: vorige week was het precies een jaar geleden dat ik afstudeerde van de kunstacademie. Toentertijd had ik grootse plannen voor mezelf (en die heb ik nog steeds) en ik had gepland dat ik rond deze tijd mijn carrière wel ‘up and running’ zou hebben. Nou, deels is dat gelukt en deels ook niet. Want wat ik in het afgelopen jaar vooral geleerd heb is dat tijd en geduld hele belangrijke zaken zijn in het leven en die zijn helaas niet te koop.

Wie mij al een tijdje volgt kent ze waarschijnlijk inmiddels wel; mijn lama invasies! De afgelopen jaren nam ik elke keer als ik op vakantie ging een papieren lama op een stokje mee. Waarom? Nou, om foto’s mee te maken natuurlijk. Ik houd persoonlijk niet zo van geposeerde toeristenfoto’s, maar dat wordt een heel ander verhaal als er een lama in het spel is. Dus, in plaats van mijzelf op de foto (laten) zetten naast alle toeristische attracties maak ik voor iedere vakantie een andere lama die deze klus mag klaren. En die vindt het niet erg om model te staan, want die is super fotogeniek! Mocht je werkelijkwaar geen idee hebben waar ik het over heb, dan vind je hier onder een kleine impressie van wat ik bedoel:

Those of you who have been following me for a while must be familiar with my llama invasions. For the past years, every time I go out of the country, I bring a llama-on-a-stick illustration with me. Why? Well to take pictures with of course. I’m not very into the typical ‘tourist-posing-everywhere’ kind of photography, but that becomes a whole different story when a (paper) llama is involved. So, instead of putting myself in all the tourist photo’s, I let my llama do the job. She doesn’t mind at all; she LOVES to have her picture taken. Haven’t got a clue what I’m talking about? Here’s some pics of my former llama invasions:

Nu ik binnenkort vertrek naar de Verenigde Staten voor een decadente roadtrip kan ik mijn lama van papier natuurlijk niet thuislaten. Ik moet en zal een VS-lama-invasie creëren.
Maar. Dit jaar ga ik het anders doen. Hoe? Dat vertel ik jullie volgende week, maar ik kan alvast verklappen dat het iets te maken heeft met een gratis download, een hashtag en de kans om iets heel gaafs te winnen. Dus: stay tuned!

Now that I’m leaving for a USA roadtrip shortly, I can’t leave without my paper llama. I just HAVE to create a USA-llama-invasion and I’m very much looking forward to it.
This year, however, I decided to do it a little differently. How? I’ll tell you all about it next week, but I can reveal this; it involves a free download, a hashtag and a chance to win something awesome. So stay tuned!

Zoals je afgelopen maandag misschien al wel gelezen hebt was ik dit weekend op het ‘Best kept Secret‘ festival. Ik vind dit een behoorlijk bijzonder festival vanwege de muziek line-up (net even wat anders dan anders), maar wat dit festival naar mijn idee echt bijzonder maakt is de voedsel line-up. Want op Best Kept Secret vind je geen grote cateraars of voedselketens, maar dit festival biedt de ruimte aan een heel arsenaal aan kleine ‘food-trucks’. Elk van deze food-trucks wordt gerund door kleine ondernemers die een passie hebben voor eten en, dat kan niemand ontkennen, super gave trucks waar vanuit ze dat (fantastische) voedsel serveren.

As you may have read last monday, I spent my weekend at the ‘Best kept Secret‘ festival. I think this festival is rather special, because of it’s music line-up (a little out of the ordinary), but what makes this festival the best one in The Netherlands if you ask me is the food line-up! Because at Best Kept Secret, you don’t find big catering-chains: this festival offers loads of small foodtrucks. Each and every single one of those foodtrucks is run by small entrepreneurs with a passion for food and, there’s no denying it, awesome trucks to serve it from.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik al een tijdje de droom heb om ook een oude truck aan te schaffen en op te lappen, een kleine onderneming in voedsel te beginnen (er liggen daarvoor al genoeg ideeën en concepten op de plank; het creatieve brein is niet te stoppen) en tijdens het festivalseizoen ‘on tour’ te gaan. Echter zijn deze trucks (en het ‘ombouwen’ ervan) heel duur (tenzij je zelf monteur bent of heel veel monteur-vrienden hebt) en op dit moment zou het teveel tijd vreten (ha, ha) van mijn carriere als illustrator. Maar hey; dromen kan altijd, toch?

I must admit that it’s been a dream of mine for a few years now to buy an old truck and start a small food enterprise with which I will be touring during festival season (lots of concepts and ideas in my head are ready to be executed, I guess the creative mind never rests). However, trucks like these are very expensive (unless you’re a mechanic or have loads of mechanic friends that can help you out) and right now, it would take too much time away from my illustration-career. But hey; one can always dream, right?

Anyway. Met deze blogpost wil ik een kleine toast uitbrengen op een paar (er waren er nog veel meer!) van de leukste foodtrucks van Best Kept Secret.
Brandt & Levie Hotdogs.

Anyway. In this blogpost I want to make a little toast to a few (there were a lot more!) of the coolest foodtrucks at Best Kept Secret.

 

‘De Piepermobiel‘ (best potatoes ever!).

 

‘Buskruid‘ (soups and salads).

 

Mac & Cheez.

‘Kok au Van‘.

 

Melt Icepops: 3D printed ice cream.

I scream for Ice cream.

 

Hopelijk verveel ik jullie niet met al mijn roadtrip-voorpret-artikelen, maar het is lastig om mijn enthousiasme in toom te houden aangezien de vertrekdatum steeds dichterbij komt. Nu het nog maar een paar weken duurt voor we in het vliegtuig zitten wordt het voor mij langzaamaan tijd om eens na te denken wat ik daar in mijn rugzak wil hebben zitten. Dus hier is een shop-stop met simpele noodzakelijkheden, must haves en dingen die gewoon te leuk zijn om niet mee te nemen.

I hope I’m not boring you with all of my roadtrip-anticipation posts, but it’s hard for me to keep my excitement to a managable level, since departure is only a few weeks away now. With our vacation creeping closer, it’s time for me to start thinking about what to put in my daypack. So here’s a shop-stop with bare necessities, must-haves and things that are just plain cute.

Sources: 1. Backpack | 2. Llama clutch | 3. Sunscreen | 4. SLR | 5. Phone case | 6. Travel tripod

Mijn laatste fotoblog is alweer van een maand geleden en er is sindsdien VEEL gebeurd! Dus hier volgt een bescheiden update over wat ik de laaste tijd heb uitgespookt. Als je het leuk vindt om tussen deze fotoblogs door up-to-date te blijven dan kun je me volgen op instagram.

It’s been a month already since I posted my last photoblog and a LOT has happened since!
So here’s a little update on what I’ve been up to lately. Oh and if you want to stay updated inbetween these photoblogs, you can follow me on instagram. Enjoy!

 

Ik deed een dagje Efteling met mijn lief.
I spent a day in The Netherlands’ best theme park.

 

Duifjes voeren is daar een traditie voor mij en John.
Feeding pigeons is a tradition of ours in this theme park.

 

Het marktseizoen is in volle gang dus het was tijd om mijn beursjes-voorraad aan te vullen.
Market season is in full swing so it was time to refill my clutch-stock.

 

Ik maakte broches.
I made some brooches.

 

En ik trof de nodige voorbereidingen voor onze roadtrip; ik trakteerde mezelf op een nieuwe zonnebril.
And took the necessary precautions for our roadtrip; bought myself new sunnies.

 

Ik moest hard aan de bak voor ‘het grote project’.
I had some serious work to do for ‘the big project’.

 

Ik kreeg een hoop verjaardagskaartjes.
I received a lot of birthday snail mail.

 

Over marktseizoen gesproken; ik had een kraam op de Swan Market in Antwerpen.
Speaking of market season; I had a stall at the Swan Market in Antwerp.

 

En dit was het uitzicht vanuit mijn kraam. Niet slecht, toch?
And this was the view from my stall. Not bad, ey?

 

Ik kocht deze gekke paarse harige plant in een kitscherige vogel-pot. Dit is nu mijn nieuwe schatje.
I bought myself this awkward purple hairy plant in a cheesy bird-planter. This is my new baby now.

 

Nog een markt, maar deze keer in de Grote Kerk in Breda.
Another market, but this time in a big church in Breda (The Netherlands).

 

Het nuttige met het aangename gecombineerd; op een terrasje genieten van een hapje en een drankje terwijl ik blogposts schrijf.
Work-and-play-in-one: enjoying drinks and snacks while writing blogposts.

 

Ik ging met paps naar een pianoconcert (de Canto Ostinato van Simeon ten Holt). En ja, je ziet het goed; het was deels een ligconcert!
Went to a piano concert with my dad (the ‘Canto Ostinato’ by Simeon ten Holt). And yes, you see that right; part of the guests enjoyed the concert while lying down.

 

En tot slot: ik heb een heeeeeele lange dag gefilmd voor ‘het grote project’. Daarover later meer.
And last but not least; I did a looooooong day of filming for ‘the big project’. More on that later.

 

Onze ‘beste-vakantie-ooit‘ komt steeds dichterbij. Voor we het weten zijn we de laatste dingetjes aan het afronden en onze koffers aan het inpakken. Het plannen van een trip als deze is geen kattenpis en ik moet toegeven dat John het gros van het planwerk heeft gedaan omdat ik niet zo houd van uitzoeken en plannen. Maar er zijn nog (een paar kleine) open plekjes in ons schema. En daar heb ik jullie bij nodig. Als je tips hebt voor ‘must-see’ plekjes, goede koffiezaakjes, rommelmarkten of andere dingen die we simpelweg niet mogen missen in Seattle, Portland, San Francisco, Las Vegas of Los Angeles, laat ze dan achter in de comments. Alvast heel erg bedankt!

Our best-vacation-ever is really closing in on us now. Before we know it, it will be time to get the last things done and pack up our suitcases and such. Planning a trip like this is a lot of work (and I must say John has done most of it, because I’m not very much into planning these sorts of things), but there’s still open spaces in our schedule. That’s what I need your help with. If you have any tips on must-see places, coffeeshops, flea-markets or other things we just cannot miss out on in Seattle, Portland, San Francisco, Las Vegas or Los Angeles, please leave them in the comments below. Thanks a bunch!

Vorige week deed ik een dagje Rotterdam. Ik ging er heen om mijn Twittercursus af te sluiten, dus sprak ik af met de geweldige Diana van Mamamarketing om mijn laatste huiswerk van de cursus door te spreken en te proosten (met koffie en taart) op wat ik allemaal geleerd heb de afgelopen weken. Onze bespreking vond plaats bij ‘Lof der Zoetheid‘; waar ze waarschijnlijk de beste taart van Rotterdam hebben. Maar zeker weten doe ik het niet, want ik heb nog niet alle andere zoetigheden-winkels in Rotterdam geprobeerd.

Last week, I spent a day in Rotterdam. I went there to close off my Twittercourse properly, so I met up with the lovely Diana from Mamamarketing to discuss my final homework-assignment and toast (with coffee and cake, that is!) to what I have learned over the past weeks. Our little meeting took place at ‘Lof der Zoetheid‘; best coffee and cake in Rotterdam, probably.

 

Terwijl ik door Rotterdam wandelde, op weg naar onze ‘meeting’ kwam ik een prachtig stukje groen en een quote van mijn favoriete dichter tegen.
On the way to our meeting, I ran into some lovely landscaping and a quote of my favourite Dutch poet; J.A. Deelder.

 

En ik verstoorde een duiven-vergadering. Sorry he jongens.
And I absolutely disturbed this pigeon meeting. Sorry guys.

 

Na de bespreking met Diana ging ik naar ‘Elle Aime‘; een SUPER leuk winkeltje waar ook de meeste van mijn items worden verkocht. Naast dat ik even wat nieuwe items ging afgeven, heb ik eindelijk Lisa en Sarah ontmoet. Bedankt voor de thee en goede gesprekken, dames!
After the meeting with Diana, I went to a concept-store called ‘Elle Aime‘ (where most of my items are being sold) to drop off some new items and to finally meet the lovely Lisa and Sarah, who run the place. Thanks for the tea and great conversation, ladies!

 

Bij Elle Aime kocht ik ook deze briljante konijnenbroche, die is gemaakt door Isabel Reyes Feeney.
I bought this awesome bunny brooch at Elle Aime, which is made by Isabel Reyes Feeney.

 

Toen ik eenmaal weer in de trein terug naar huis zat genoot ik van een heerlijke ijskoffie en werkte ik even wat achterstallige e-mail weg. Ik vergeet (ja, nog steeds) vaak hoe goed het af en toe is een dagje weg te zijn van ‘kantoor’ en gewoon eens een dag in een andere omgeving door te brengen. Dat moet ik echt vaker doen.
On my train ride home I enjoyed an iced coffee and caught up on some lost e-mails in my inbox. I sometimes forget how nice it can be to get out of my ‘office’ every now and then and just spend a day in a different environment. I should really do that more often.

 

Ja. Dit moet één van de beste feestdagen ooit zijn. De donut is één van mijn all-time favoriete snacks (soms moet je de zoetekauw in jezelf tevreden houden) dus toen ik er achter kwam dat er in de Verenigde Staten een hele feestdag aan dit gebak gewijd wordt kon ik dat niet onopgemerkt voorbij laten gaan.
Dus om ‘National Donut Day’ vandaag te vieren maakte ik deze illustratie. Jippie!
Mocht je denken; Donut-watte? Hier zijn wat leuke feitjes over deze Amerikaanse feestdag:
National Donut Day vindt plaats op elke eerste vrijdag van juni en is van origine een initiatief van het leger des heils. Op deze dag worden de mensen geëerd die tijdens de Eerste Wereldoorlog donuts uitdeelden aan soldaten. Het begon allemaal op de eerste vrijdag van juni in 1938, toen een legerarts op weg naar zijn werk een grote hoeveelheid donuts kocht, die hij later aanbood aan de gewonde soldaten. Het vieren van National Donut Day is sindsdien traditie.

Yes. This must be one of my favourite holidays ever. The donut is one of my all-time favourite snacks (you gotta satisfy that sweet tooth every once in a while) so when I found out that in the U.S. there’s an actual holiday dedicated to this pastry, I just could not let that go unnoticed.
In order to celebrate National Donut Day with you today, I made this illustration. Yay!
So here are a couple of fun facts about this holiday:
National Donut Day takes place on every first friday of June and is originally an initiative from the salvation army. On this day the men and women who served donuts to the soldiers of World War I are honored. It all started on the first friday of june in 1938, when a military doctor decided to buy an exceeding amount of donuts on his way to work, and offer them to the wounded soldiers. It has been a tradition ever since.

Op zaterdag was het niet alleen mijn verjaardag, het was ook de dag dat het kraamfeest voor de baby alpaca werd gevierd en waar ik een workshop gaf. Voor wie het hele kraamfeest-verhaal gemist heeft; op eerste paasdag is er een baby alpaca geboren op een kinderboerderij in Tilburg. Toen ik hoorde dat ze een kraamfeest gingen organiseren wilde ik hier heel graag aan bijdragen, dus heb ik geregeld dat ik een workshop ‘alpaca-maskers-maken’ kon geven.

Whew. I’m still reviving from last weekend, because it was grand! It was probably one of the busiest weekends I have had in a long time, but it was great all the same.
Poehee. Ik ben nog steeds aan het bijkomen van afgelopen weekend, want dat was me een eentje! Misschien was het wel één van de drukste weekenden ooit, maar wat was het leuk.
Not only was it my birthday on saturday, it was also the day of the alpaca baby-shower where I hosted a workshop. In case you missed the story; last easter, a baby alpaca was born at a petting zoo in my hometown. When I heard they were having a babyshower, I really wanted to contribute so I arranged I could host a workshop in making alpaca masks.

Dit was mijn tafel voordat de workshop begon (aan het einde van de dag zag hij er niet meer zo netjes uit).
This was my table before the workshop started (it did not look this neat at the end of the day).

 

Maar het belangrijkste van de dag was natuurlijk de baby alpaca (ze heeft nog geen naam). Aanschouw de schattigheid!
But the most important thing of the day was the baby alpaca of course (she doesn’t have a name yet). Behold the cuteness!

 

Ze is heel goed in gekke bekken trekken.
She’s very good at making faces.

 

De kinderboerderij heeft ook een verblijf met vierteen-schildpadjes. En ik kan geen schildpadden zien zonder er foto’s van te maken.
The petting zoo also housed some tortoises. And I can’t look at tortoises without photographing them.

 

Het weer was heerlijk en naast mijn workshop waren er nog een hoop andere activiteiten. Het was een mooi feestje!
The weather was great and there we also loads of other activities. It was a pretty darn good party if you ask me!

 

Op zondag had ik een kraam op de Swan Market in Antwerpen. Ook toen was het heerlijk weer en het was een drukke dag. Wat een top weekend!
On sunday I had a stall at the Swan Market in Antwerp. Again, the weather was lovely and it was a very busy day. I had one hell of a weekend!